ปีนี้มีข่าวโรคระบาดที่สั่นสะเทือนไปทั่วโลก นั่นคือ ไข้หวัดใหญ่ 2009 ที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนก็มีรายงานจำนวนผู้ติดเชื้อทั่วโลกพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วไข้หวัดใหญ่ชนิดนี้แตกต่างจากที่มนุษย์เราเคยเจออย่างไร อันตรายมากแค่ไหน และควรป้องกันอย่างไร
ไข้หวัดใหญ่ 2009 เดิมเรียกว่า ไข้หวัดหมู ต่อมาเปลี่ยนไปเป็นชื่อประเทศที่พบเป็นประเทศแรกคือ ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ที่แพร่ระบาดในประเทศเม็กซิโก ปัจจุบันองค์การอนามัยโลก (WHO) ได้ประกาศชื่อโรคนี้อย่างเป็นทางการว่า ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ 2009 ชนิด A H1N1
ไข้หวัดชนิดนี้เกิดจากเชื้อไวรัสชนิด A สายพันธุ์ H1N1 ที่มีสารพันธุกรรมจากไวรัสของคน หมู และนกผสมกัน เป็นการกลายพันธุ์ของเชื้อในตัวคน ไม่ใช่จากหมูมาสู่คน ลักษณะการติดต่อจึงเป็นจากคนสู่คน ไม่ใช่จากหมูสู่คน ซึ่งไม่เหมือนไข้หวัดนกที่มีการติดต่อจากสัตว์ปีกมาสู่คนได้
การติดต่อของไข้หวัดใหญ่ 2009 ก็เหมือนกับไข้หวัดใหญ่ทั่วไป คือ เชื้อจะอยู่ในเสมหะ น้ำมูก และน้ำลายของผู้ป่วย แล้วแพร่ไปยังผู้อื่นโดยการไอ จามรดกันในระยะใกล้ชิด หรือติดจากมือและสิ่งของที่มีเชื้อปนเปื้อนอยู่ โดยเชื้อจะเข้าสู่ร่างกายทางจมูกและตา
เมื่อติดเชื้อจะมีอาการไข้สูง ไอ คลื่นไส้อาเจียน ปวดเมื่อยตามร่างกาย ท้องร่วง ปวดศีรษะ และมีอาการหายใจลำบากอย่างรุนแรง ถ้าเป็นผู้สูงอายุ เด็ก หรือมีร่างกายอ่อนแอ เช่น เป็นโรคเบาหวานหรือโรคหัวใจ อาจทำให้มีอาการรุนแรงมากขึ้นได้ โดยเฉพาะการอักเสบที่ปอดจนถึงขั้นเสียชีวิต แต่สำหรับคนที่สุขภาพแข็งแรงและมีอาการไม่รุนแรง สามารถรักษาหายได้ด้วยภูมิต้านทานของร่างกายเอง
หากจะเปรียบเทียบกันแล้ว ความรุนแรงของไข้หวัดใหญ่ชนิดนี้น้อยกว่าไข้หวัดนกที่เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนอยู่มาก เพราะโอกาสที่ผู้ป่วยจะเสียชีวิตจากไข้หวัดนกมีสูงถึง 60% แต่ผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่ 2009 มีโอกาสเสียชีวิตประมาณ 6% เท่านั้นเอง การรักษาที่ดีที่สุด คือ เมื่อมีอาการเข้าข่ายให้รีบพบแพทย์ แพทย์จะแยกผู้ป่วยไม่ให้กระจายเชื้อ โดยสวมหน้ากากอนามัย และให้ยาทามิฟลูหรือโอเซลทามิเวียร์ภายใน 48 ชั่วโมงที่มีไข้ ก็ทำให้ผู้ป่วยส่วนใหญ่รอดชีวิตได้
ส่วนการป้องกันที่ดีที่สุด คือ ดูแลตัวเองให้แข็งแรง กินอาหารที่มีประโยชน์ พักผ่อนเพียงพอ ออกกำลังกายเป็นประจำ และรักษาความสะอาด เช่น หมั่นล้างมือ เพียงเท่านี้ก็สามารถห่างไกลจากไข้หวัดใหญ่ 2009 ได้แล้ว
